viernes, 21 de agosto de 2009

Smanjivali penise magijom



U Kongu uhićeno 13 vračeva koji su čarobirali s muškim spolnim organom

Nakon što im je zbog prakticiranja magije prijetila opasnost od linča, policija u Kongu uhitila je trinaest vračeva koji se sumnjiče da su magijom pokušavali ukrasti ili smanjiti penise, piše Index.hr.

Pokušaj linča

Krađa penisa nije tolika rijetkost u zapadnoj Africi gdje je vjerovanje u tradicionalnu religiju i vračanje jako rašireno, a događaju se i ritualna ubojstva.

Priče o penisu su se prošli tjedan proširile milijunskim glavnim gradom Kinshasom.

Mediji su upozoravali stanovnike da se čuvaju putnika u taksiju koji nosi zlatna prstenja.

Policija je također zadržala četrnaest navodnih svjedoka koji tvrde da su im vračevi samo dodirom uklanjali ili pak smanjivali penise.

Neki su uvjereni da su se vračevi, obećavajući lijek, samo htjeli dočepati novca. ’Samo vas trebaju optužiti i ljudi navale na vas. Imali smo mnogo pokušaja linča i takozvani vračevi hodaju plavi zbog premlaćivanja’, kazao je lokalni šef policije za Reuters.

Sve je ostalo na mjestu

Policija je uhitila i vračeve i njihove žrtve kako se ne bi ponovilo krvoproliće iz Gane prije deset godina. Tada je, naime, bijesna rulja do smrti premlatila 12 kradljivaca penisa. ’No kada pokušavam objasniti žrtvama da je njihov penis još na mjestu, govore mi da se smanjio ili da su postali impotentni. Tada im kažem, kako znate ako ga niste probali’, kazao je šef policije. (METRO)

martes, 18 de agosto de 2009

Soñar Soñando

Soñar soñando

No fumé, tomé tequila ávidamente..

Domingo, después de haber despertado de una juerga de casi todo el sábado, llegue a casa en estado etílico, pero poco, solo un poco. Jediondillo pues.

Lo que quería era dormir, como en innumerables ocasiones al llegar en ese estado.

Soñé.. mmm no lo recuerdo, tal vez algo sin importancia y desperté, por la mañana cerca de las 8 menos cuarto del domingo, desperté pero no me levante, esperaba que sonara el tono de un mensaje, ¡pero como sonaría, si ni siquiera nos habíamos puesto de acuerdo que me mandarían mensaje!, solo quedamos en que desayunaríamos menudo por la mañana. (mmm que bien, espero que me vuelvan a invitar, jejejaja)(Si o no es mejor ir a un desayuno invitado que ir solo por un menudo?)

Cerca de las 8:15 volví a quedar dormido, …

ZZZZZZZzzzzzzzz esta en la escena de una película lo sabía, lo recordaba soñando, en un pequeño puerto donde esperaban zarpar un barco que mas bien parecía un platillo volador de costado, rojo tirándole a marrón. La gente en sus botes se apresuraron a la par del deforme barco rojizo donde lo despedirían a la par del gran navío arrastrado por un bote mas pequeño que lo guiaba, en los próximos mmm, digamos unos cuantos metros, un bote se acercó al remolcador y dos hombres caucásicos subieron solo para soltar una especie de eslinga de fibra textil con la que el gran barco enganchaba a la pequeña embarcación al final de una polea con gancho de acero, pero éste en una posición invertida, de gran tamaño y un color negro, muy desgastado por los múltiples arrastres que ha realizado.

Al quitar la soga el hombre comenzó a llorar tal vez porque se le iba algún ser querido, en el mismo instante el remolcador avanzó acelerando al máximo para retirarse de la ruta del gran navío. En ese momento el otro hombre evitaba resbalar, solo se sostenía con una sola mano de un asa y el hombre pronto recuperó el equilibrio evitando caer. Cuando nos alejamos de la embarcación llegamos a un especie de río por el que pasaría la gran embarcación y sin dejar de verla, esta aceleró al máximo alejándose tal vez a una velocidad de 170 km/h, impresionado por ver el plato a tan gran velocidad llegamos a la orilla donde nos aguardaba un delicioso vaso de agua de horchata (eso parecía) cuando mi compañero pidió su vaso, la chica que atendía destapó de un cubo hecho en la misma banqueta, de concreto, con una tapa de metal manchada parecía estar muy caliente, al ver lo que había adentro se me hacía raro ver como preparaban un vaso de agua de horchata. Fuera del cubo tenía un frasco en el que metía un recipiente que figuraba un biberón, y sacaba el concentrado lo ponía en un vaso desechable del 6 y acto seguido metía un cucharón al cubo de cemento para sacar un poco de agua con hielos y acabar de preparar la bebida.

Cuando me despachó, volteé y el río había desaparecido ahora era una calle medio empedrada con algunas sillas con gente sentada otras conversando y me di cuenta que había algunos amigos y familiares, me acerqué a la otra acera y conversaba con alguien que no recuerdo cuando de pronto un perro me muerde una nalga, lo quité dándole un par de golpes, el perro negro no se fue del lugar pero dejó de molestarme, en el momento al sobarme recordé que anteriormente ya había sufrido un ataque similar pero por un becerro.

Volví a regresar a la acera de frente cuando veo a una niña sentada en una silla y me le acerqué para saludarla, la tomé de un brazo y después de un pequeño saludo me alejé, inmediatamente se acercó una prima reclamando algo de lo que aun no entiendo, traté de decirle que no la entendía pero ella insistía en hablar y decir palabras que para mi no tenían sentido, incoherentes, por lo que se acercaron mi hermano y un amigo y trataron de explicarme la situación pero al igual que mi prima, solo decían incoherencias. Cuando por fin llegue a mi casa a dormir, soñé que estaba en el comedor de mi casa y ahí estaba mi papá, lo saludé como comúnmente con un "kihubole" pero antes de llegar a la cocina desperté del sueño y me quedé un momento en cama escuchando murmullos fuera de mi cuarto, cuando salí pasé por el comedor y ahí estaba mi papá me saludó y sonrió, yo no lo podía creer, me acerqué y lo abracé, lloré diciéndole que ese momento lo había soñado y le repetía que lo había soñado. En realidad no me esperaba ver a mi papá en casa tan pronto, solo ha pasado un mes y días…

Un minuto mas tarde después de las 11:30 de la mañana domingo, desperté pensando en lo soñado, en que un día regresará.

Por lo pronto me esperan para desayunar un rico menudo y creo que se está haciendo un poco tarde.

Son sueños un poco locos, sueños güajiros, esperando que sean verdad…

martes, 11 de agosto de 2009

Confusión frutal




Hace tiempo, cuando aun estaba la casa de la esquina (vieja y arrumbada) jugábamos un poco,, entrábamos en ella y de noche mejor nos alejábamos, era muy obscura y no nos daba buena espina.

Al lado había una casa con un gran zaguán y un pasillo y al final un pequeño huerto con un granado. Tal vez exagere en lo del zaguán pasillo y huerto, pero de infante todo aparenta ser mas grande de lo que en realidad es.


Un día, al hacer una descarga de mercancía, algunos cargadores osaron brincar la barda y tomar un poco del fruto del árbol de los vecinos, instantes después llegaron patrullas y rodearon la cuadra, "nadie se mueva, ¿quiénes son ustedes?, ¿a qué se dedican?" entre otras preguntas de los inoportunos y poco eficientes vigilantes de la seguridad de nuestro estado.. (no todos); nos inmovilizamos y dejamos las actividades, los policías entraron a la casa la medio catearon y tal vez algo se clavaron y comenzaron a platicar con mi tío, éstos dijeron que les había llegado un reporte que en esta casa había granadas y no se irían hasta dar con ellas.....

Pidiendo perdón por nada, mi tío despachó a los judíos comentando que no volvería a pasar, ¡no robarían más granadas!

sábado, 8 de agosto de 2009

El Profeta del Nopal



Anoche regresando de una "ciudad" desconocida que no nos brindaba salida alguna (debió ser por las cervezas que llevábamos en cima) llegué a casa de un vecino, en la cual se celebraba, creo, un cumpleaños. Ese fue el mejor pretexto para seguir de farra. Platicando muy agusto, tomando tekila del charro y botaneando rodajas de cebolla y nopales encurtidos,, mmmmm ¡¡¡"""Delicioso"""!!!

Platicando de los Aguayo de los días de campo,,. bueno de lo que sea, total..

Nos refugiamos, tan pronto se fueron los críos y las personas mayores, en la cueva de grabación de Don José Dávila, que en paz descanse.

Ahí seguimos tomando el elixir para la vida feliz, y escuchando algunas melodías ahí diseñadas y compuestas y grabadas. Que de Areli, y Areli y Areli, total,, la verdad es que si les quedó muy chido ese disco.

Después de unos alipus y ya entrados en ambiente humorístico y que yo me las sé todas y que mejor sálganse que estamos muy apretados y que mejor nos quedamos dentro y yo kiero tocar guitarra y que mejor yo voy a vomitar... de los miles de discos compactos, salió el del profeta del nopal.
Aquél que murió por la sobredosis de cemento a sus 34 años. Tampiqueño y achilangado por necesidad desde el 77, inspirado por Dylan aprendió a tocar la armónica y para tocar guitarra tuvo que entrar a clases particulares.

En fin, disfrutamos de varias canciones entre ellas una que se discutió por unos instantes y por unos briagos fans que era la mejor canción del compositor aficionado a la psicología, Distante Instante. Si es o no, no está ahora en tela de juicio.

De lo que estoy seguro es que fue un lobo solitario inspirado e inspirador del buen rock mexicano.


miércoles, 5 de agosto de 2009

按頸部布拉。

Vi ste u znamenitosti ..

我認識到,只有這樣的方式離開的事情我想是它自己。
又過了一段時間看來,我忘了,我去獲得不公平的正義,看看他是否能恢復一些東西我買和搶劫,但不是我,所以我返回時,該死的“正義” ,只不過是一群人誰做什麼工作,他們說是正確的,受法律保護。但是,由於我是一個球的混亂在這強盜只是Combra大檢查,每15天。

我只希望司法“神聖的”讓我回到屬於我什麼,或者至少我刪除的憤怒,如果你不...如果您不接受!"!!!!!........ ,一個盜竊更像是採取糖果兒童。

martes, 4 de agosto de 2009

Con un poco de imaginación.

Regresaba con una amiga de un lugar donde hay aguas termales y uno puede ir a pasear- nadar- de picnic o simplemente un buen chapuzón y al mirar por la ventana del auto me percaté que estábamos fuera de este mundo, viendo difuminarse la tan rasguñada, maltratada, robada, ultrajada etc etc, la eterna-amordazada República Mexicana.

Por momentos, antes de inmortalizar ese paisaje, me preguntaba si nuestra república está así de obscura por las millones de personas que vivimos dentro o vivimos personas muy malas o hay mucho smog ......
Dejé pronto de divagar y tomé la instamatic en pleno rally, sacando el brazo derecho y sin pestañar presioné en repetidas ocasiones el disparador. Sin parar la marcha nos retiramos de la escena, pero desafortunadamente mas tarde antes de llegar a nuestro destino, ,, charrascas que le doy en la mauser a la nave, de repente dejó de funcionar.
Nos paramos en el acotamiento y por fortuna mi compañera traía su cel con plan, el cual (como todos) cuenta con asistencia en el camino, hablamos al centro de mala atención a clientes, que ese día fue buena, y nos mandaron una grúa..

Sería acaso que mis pensamientos hizo enojar a la hermosa República o simplemente el "destino" así lo quiso.

De lo que si estoy seguro es que la cadena del tiempo dejó de cumplir con su función y no echaré mas culpas a los obscuros Nimboestratos .


domingo, 2 de agosto de 2009

Alguien me puede decir quien compraría tan extravagante calaca de 20 mde o 99 mdd,, en realidad no me importa la cantidad ni la calaca... Pero que buenos dientes tiene
Caja ósea de origen azteca, tal vez de algún familiar nuestro... me han dado ganas de reclamar una prueba de ADN para recibir comisión.

Si el señor Hirst ha podido financiar tal obra, yo me pregunto.. a que se ha dedicado para juntar tanto chingao dinero, por el amor de dios... Digo, le costo menos de 10 mdd.. pero ni con 10 años lograría juntar tanta lana.

Definitivamente tendré que hacer algo..

Tal parece que el explorer ha sido la causa de los males de este ordenador. Por segunda vez, acabando con las peticiones anuales, he sido acreedor de una lap, que mas bien es desperdicio de otros, más afortunados (por haberla utilizado nuevecita de paquete) y por razones desconocidas la han dejado...

Por primera vez, hoy 2 de agosto de 2009, me puedo comunicar con este blog, solamente espero que no sea sólo un cuaderno en el que sólo escribo y sólo leo yo solo.

Trataré de ordenar las ideas y las cosas y fotos y videos que me gustará compartir.
si quieres y si no puedes poner el puntero en la parte superior derecha y dar un click.

sábado, 1 de agosto de 2009

Viajes con Viáticos



Algunos viajes de trabajo me han dejado buenos momentos y he conocido algunos lugares que desconocía su existencia, esta es una gran ventana en el sur de México, una ventana donde entra mucho viento. Ese viento ha hecho reposar muchos trailers por sus costados ... LA VENTOSA, Oaxaca



PMXMAN contra la "ira" del Señor..
El viento era tan fuerte en Playa Azul, que los granos de arena chocaban en las piernas tan fuerte como una ola rompiendo en el mar, o como una cortina de agua cuando es arrojada de un balde.
------------------------------------------------------------------------
Al parecer estos vientos que nos arrastraban al sur del país han terminado.. "Wiki" está en decadencia...
Primero que tdo quiro comntar qu esta computadra ncesita fomatear o ben alo qe me prmit esibir correctamente y qu n e pododo cmunicrm on los amigs en e catdebido a su lentitud,o masben n s exactamete quetien, pero de lo que sty segro s que no pedohce naa para poder comicarmecon tigo. Mi dsculas