jueves, 31 de diciembre de 2009

Año Nuevo....

Hoy a las 8:50 de la noche en mi cuarto y escuchando un poco de música, me he dado cuenta que los propósitos de hace un año no han sido completado en su totalidad. Para que volver a prometerme bajar de peso, aprender ingles, cambiar mi forma de ser,, jejeje, que risa, mi forma de ser, claro que es mas difícil que cualquiera de las dos primeras promesas.

He visto y me he visto, durante el año bajamos y subimos de peso, comenzamos muy bien con el primer día del año, comiendo poco, lo esencial, lo nutritivo, lo que nos hace falta solamente, no más. Pero que tal llega la primera quincena o la segunda y tal vez a mediados de febrero ya no aguantamos más y comenzamos a tragar lo que nos ponen enfrente. Para después de unos días mas, volver a la dieta con la que terminamos el año anterior, comiendo carne diariamente, comiendo en la calle, tal vez no todos, pero eso si, en casa pero comiendo mucho o de muchos platillos y después de comer el último bocado ya estamos pensando en el postre, llámese dulce, pan o simplemente un dulce. Lo que necesitamos es , ¿Dejar de comer tanto?, mmm creo que no, aah ya sé, ¡no comer en la calle!... mmm creo que tampoco. Me parece que lo que necesitamos es ser disciplinados.

Y que tal comenzar el año yendo a clases de Inglés, Alemán, Francés, Italiano, etc.. el idioma no importa ya que al final del año solo sabremos el español. Y la forma de expresanos más refinadamente para mandar al carajo a quien sea. En fin.
A medio año salimos de la última clase, pero nos sentimos que ya lo sabemos y por angas o por mangas dejamos de ir a las clases, aunque bien sabemos que no podemos mantener una conversación fluida. Pero ahora lo que nos importa es el trabajo u otra actividad que le damos mas peso y decidimos no ir mas a clase de idiomas y por supuesto nos decimos, "Retomaré mis clases en un par de semanas, mm si si,, en un mes regreso". Aaaah pero si que aprendí un poco de ingles, alemán o lo que sea, y si que bajé de peso, un poco, unos gramos, pero bajé. Pasan los meses y nos damos cuenta en estas fechas que los propósitos del año pasado se han quedado muy atrás, el tiempo nos ha comido y nuevamente haremos propósitos para este 2010.

De la forma de ser... no quiero hablar tanto, sólo se que nos es más difícil, pero de lo que estoy seguro es que pretendemos ser mejores personas y muy cierto y muy trillado es que debemos de comenzar por nosotros mismos, en todos los aspectos....

Feliz Año lleno de propósitos que no vamos a cumplir.

sábado, 24 de octubre de 2009

Ke tal una borrachera pa festejar un cumpleaños..

En cualquier fiestecita por insignificante que parezca, pero no por eso menos disfrutada, nunca falta el mentado pisto. Este día no fue la excepción.
A pesar de haberlos cumplido un día anterior, decidimos festejarme el 15 yendo a lo más barato de los lugares, La bola. (En realidad los festejé desde el 9 al 18).
Nos pusimos una.. no no no, pa que les cuento.
Tomamos algunas cervezas, jugamos billar, yo botaba las bolas de billar como si fueran de esponja, reíamos. Tomamos mas cerveza, uno se puso a regalar dinero, poníamos canciones en la rokola, íbamos a la barra por mas cerveza. Uno no aguantó y se fue, ya saben, le pegan, jeje, sobre todo a los que están casados.

Seguimos hasta que brindamos y se quebró una botella. Yo la escondí para que no se dieran cuenta, pero en un instante tenía a un tipo pidiendo el gollete. Y en eso..
¡Botana pa los borrachos, cortesía de la casa! Ni siquiera volteamos a ver la cara del que entregaba las papas, solo tomamos el plato y tragamos. Buena recompensa por quebrar botellas, botar las bolas de billar y hacer desmadre. Nos la estábamos pasando muy bien hasta que llegó la hora de salir.
Bajamos flotando por las escaleras y ya afuera en plena avenida bailamos , uno se quitó la camisa, y nos pegaba con ella, otro solo se reía, yo tomé algunas fotos, pero parece que ese día también se puso ebrio mi celular ya que todas las fotos salieron borrosas. A no ser que fuera yo quien no podía ponerse en equilibrio total.


Llegó otro amigo que iba sobrio, completamente sobrio, saludamos y como nosotros seguíamos en el cotorreo y al no estar en el mismo canal, seguramente se la pasó muy aburrido viendo como estos borrachos rebotaban entre si, nos separábamos y volvíamos a rebotar, yo toreaba los autos al igual que el descamisado, uno quería poner en paz al sin camisa, otro reía y tomaba video uno mas salio corriendo a su casa.

Ya en la calle donde vive uno de estos borrachos, y nuevamente sin camisa sacó un frasco de whisky y tomamos un poco a pico de botella. No quiero decir lo que pasó después., yo solo tomé un trago mas.. Habíamos quedado enteramente asqueados de tanta porkería y decidimos desalmarnos..
Ya sólo espero el próximo festejo..

sábado, 10 de octubre de 2009

Debut y despedida

Después de haber tenido el lúdico enfrentamiento con los policontundidos del norte, kedando éstos en ultimísimo lugar gracias a la participación de sus armas letales, perfectas, secretas y únicas en wiki (drácula hitler etc, por nombrar a sus mejores participantes) ; decidí ir al picacho, no sin antes comprar unas cervezas para animar a un amigo a subirlo. Me dijo que nunca lo había subido, pero, que no era difícil.
Al llegar al picacho, mi amigo miraba hacia arriba y se le hacía un polvo, que lo subiría corriendo.... yo solo sonreía. Antes de llegar a la capilla yo iba adelantado y llegue un poco antes. Decidimos seguir, no sin antes mirar el paisaje y dentro de la capilla.

Al fin llegamos hasta arriba y yo pensaba en volver otro día, lo hice un par de veces más... desafortunadamente ya no he ido pero sí lo volveré hacer, de eso estoy seguro, pero mi amigo creo que ya no. Esa fue su primera y última vez en subir el picacho.

Otro amigo hizo su más grande a hazaña yendo al San Juan, aunque también, su primer y última vez, pero reconozco que tuvo más valor y esfuerzo que solo subir un cerro.

Saludos a estos dos inches borrachos.

lunes, 14 de septiembre de 2009

"PAN LÌQUIDO"


Agua, malta y lupo son escenciales para su elaboración.

En México se produce en: Aguascalientes, Baja California, Campeche, Chiapas, Coahuila, Guanajuato, Jalisco, Guerrero, Nuevo León, Edo de México, Oaxaca Sinaloa, Tamaulipas, Yucatán, entre otros estados.

La calidad de la cerveza???,, mmm pudiera decirse que no importa mucho, más bien depende del paladar de cada persona del presupuesto y de las ganas al momento.

En Alemania, que es tan popular, se ha dejado de beber cerveza por sus habitantes y ahora prefieren tomar agua, tal cosa los ha llevado a tener mas de 500 aguas minerales. Empero,, aun reina el preciado pan líquido, tan es así que cuentan con unas 1300 cervecerías que cada una apuesta por su receta.

De las últimas cervezas que tomé.. un latón que por el momento y la sed me la tomé como agua, indio, ni tan tan ni muy muy. Pero al fin de las dos no ha quedado ni pisto.

Mis preferidas, (ya que hay mas de 20 diferentes en todo México, no solo es una..)
Corona, Casta, Tecate, Modelo, Carta Blanca, XX Ambar, Bohemia.
A todas estas les encuentro buen sabor.


Si de emborracharse se trata...


Muy cierto es que cuando llega una persona a un lugar cualquiera para ponerse pítimo, no importa que le vendan o le den la de su preferencia, cualquier cosa puede ser buena, incluido mezcal, sotol, cocoroco ó la ilegal absenta. (creo que ha vuelto a ser legal)

En el último lustro he bebido más alcohol que cerveza pero he notado que el dulce ron me ha comenzado a fastidiar el corazón con taquicardias matutinas. Prefiero ahora tequila, vodka y el tan popular de freseo whisky.

SALUD !!






domingo, 6 de septiembre de 2009

Con mis propias manos


Con tanta flojera institucional automotriz de servicios al cliente, incompetencia laboral, eso de trabajar por trabajar, solo para pasar el rato, por no dejar de recibir un sueldo para no dejar de dar de tragar en casa (muy loable).
Los malos servicios automotrices que he recibido en múltiples ocasiones con al menos 2 talleres-agenciales y las desatinadas excusas de los encargados al no entregar los autos a tiempo y con nuevos desperfectos…

He decidido hacer los servicios del Óptimus por cuenta propia, una afinación cambio de filtros, sensores, bujías, balatas; lavado de interiores por manchas de borrachos imprudentes que se hacen weyes y no les importa si mojan manchan o queman interiores….

Habitantes consientes y siendo perspicaces, daremos cuenta de lo que pasa en dejar el letargo en nuestras cortas vidas, en el momento que decidamos dejar de hacer concha y pongamos a trabajar nuestro cerebro y activar un solo dedo, al menos, así sabremos qué es la dicha de saber que, … “YO LO HE HECHO”

miércoles, 2 de septiembre de 2009

लो dejaré así..



नो हस máस दे उनोस कंतोस díअस में हाँ मुल्तादो एन ला कल्ले अल्वारो Obregóन, लो मलो दे तोड़ो एस्तो नो एस ला मुलता एन सी, सीनोंकुए पोर फलता देल मल्दितो दिनेरो नो pagaré हस्त कुए में लो रेक्लामें अल पगार ला तेनेंचिया ओ अलवेंडर एल ऑटो (कुए फलता मुचो)।

पोर एस्टर देसयुनान्दो एन उन फामोसा jugueteríअ एन एल सन्तरो, नो में दी केंट कुए एस्ताबा उन ओफिसिअल दे tráन्सितो अनोतान्दो ला पलका मोदेलो बला बला बला, य tóमाला कुए में दी केंट सोलो हस्त कुए habíअ पुएस्तो ला होजा अमरिल्ला।

पेरो हे दिचो, नो ला pagaré, नो एसटी दे अचुएर्दो एनपगार कंदों नो टेंगो कों कुए, औंकुए हे सबिदो दे क़ुइएनेस वन अ तोमर कपास सर्वेज़स य मादरे य मीडिया कों दिनेरो प्रेस्तादो... यो नो , यो लो dejaré así।
Si alguien no entiende, no importa, solo quise decir que me vale la multa y como dijo pedrito, “y a los otros pinches polis que les tumban, dígame wey”.

viernes, 21 de agosto de 2009

Smanjivali penise magijom



U Kongu uhićeno 13 vračeva koji su čarobirali s muškim spolnim organom

Nakon što im je zbog prakticiranja magije prijetila opasnost od linča, policija u Kongu uhitila je trinaest vračeva koji se sumnjiče da su magijom pokušavali ukrasti ili smanjiti penise, piše Index.hr.

Pokušaj linča

Krađa penisa nije tolika rijetkost u zapadnoj Africi gdje je vjerovanje u tradicionalnu religiju i vračanje jako rašireno, a događaju se i ritualna ubojstva.

Priče o penisu su se prošli tjedan proširile milijunskim glavnim gradom Kinshasom.

Mediji su upozoravali stanovnike da se čuvaju putnika u taksiju koji nosi zlatna prstenja.

Policija je također zadržala četrnaest navodnih svjedoka koji tvrde da su im vračevi samo dodirom uklanjali ili pak smanjivali penise.

Neki su uvjereni da su se vračevi, obećavajući lijek, samo htjeli dočepati novca. ’Samo vas trebaju optužiti i ljudi navale na vas. Imali smo mnogo pokušaja linča i takozvani vračevi hodaju plavi zbog premlaćivanja’, kazao je lokalni šef policije za Reuters.

Sve je ostalo na mjestu

Policija je uhitila i vračeve i njihove žrtve kako se ne bi ponovilo krvoproliće iz Gane prije deset godina. Tada je, naime, bijesna rulja do smrti premlatila 12 kradljivaca penisa. ’No kada pokušavam objasniti žrtvama da je njihov penis još na mjestu, govore mi da se smanjio ili da su postali impotentni. Tada im kažem, kako znate ako ga niste probali’, kazao je šef policije. (METRO)

martes, 18 de agosto de 2009

Soñar Soñando

Soñar soñando

No fumé, tomé tequila ávidamente..

Domingo, después de haber despertado de una juerga de casi todo el sábado, llegue a casa en estado etílico, pero poco, solo un poco. Jediondillo pues.

Lo que quería era dormir, como en innumerables ocasiones al llegar en ese estado.

Soñé.. mmm no lo recuerdo, tal vez algo sin importancia y desperté, por la mañana cerca de las 8 menos cuarto del domingo, desperté pero no me levante, esperaba que sonara el tono de un mensaje, ¡pero como sonaría, si ni siquiera nos habíamos puesto de acuerdo que me mandarían mensaje!, solo quedamos en que desayunaríamos menudo por la mañana. (mmm que bien, espero que me vuelvan a invitar, jejejaja)(Si o no es mejor ir a un desayuno invitado que ir solo por un menudo?)

Cerca de las 8:15 volví a quedar dormido, …

ZZZZZZZzzzzzzzz esta en la escena de una película lo sabía, lo recordaba soñando, en un pequeño puerto donde esperaban zarpar un barco que mas bien parecía un platillo volador de costado, rojo tirándole a marrón. La gente en sus botes se apresuraron a la par del deforme barco rojizo donde lo despedirían a la par del gran navío arrastrado por un bote mas pequeño que lo guiaba, en los próximos mmm, digamos unos cuantos metros, un bote se acercó al remolcador y dos hombres caucásicos subieron solo para soltar una especie de eslinga de fibra textil con la que el gran barco enganchaba a la pequeña embarcación al final de una polea con gancho de acero, pero éste en una posición invertida, de gran tamaño y un color negro, muy desgastado por los múltiples arrastres que ha realizado.

Al quitar la soga el hombre comenzó a llorar tal vez porque se le iba algún ser querido, en el mismo instante el remolcador avanzó acelerando al máximo para retirarse de la ruta del gran navío. En ese momento el otro hombre evitaba resbalar, solo se sostenía con una sola mano de un asa y el hombre pronto recuperó el equilibrio evitando caer. Cuando nos alejamos de la embarcación llegamos a un especie de río por el que pasaría la gran embarcación y sin dejar de verla, esta aceleró al máximo alejándose tal vez a una velocidad de 170 km/h, impresionado por ver el plato a tan gran velocidad llegamos a la orilla donde nos aguardaba un delicioso vaso de agua de horchata (eso parecía) cuando mi compañero pidió su vaso, la chica que atendía destapó de un cubo hecho en la misma banqueta, de concreto, con una tapa de metal manchada parecía estar muy caliente, al ver lo que había adentro se me hacía raro ver como preparaban un vaso de agua de horchata. Fuera del cubo tenía un frasco en el que metía un recipiente que figuraba un biberón, y sacaba el concentrado lo ponía en un vaso desechable del 6 y acto seguido metía un cucharón al cubo de cemento para sacar un poco de agua con hielos y acabar de preparar la bebida.

Cuando me despachó, volteé y el río había desaparecido ahora era una calle medio empedrada con algunas sillas con gente sentada otras conversando y me di cuenta que había algunos amigos y familiares, me acerqué a la otra acera y conversaba con alguien que no recuerdo cuando de pronto un perro me muerde una nalga, lo quité dándole un par de golpes, el perro negro no se fue del lugar pero dejó de molestarme, en el momento al sobarme recordé que anteriormente ya había sufrido un ataque similar pero por un becerro.

Volví a regresar a la acera de frente cuando veo a una niña sentada en una silla y me le acerqué para saludarla, la tomé de un brazo y después de un pequeño saludo me alejé, inmediatamente se acercó una prima reclamando algo de lo que aun no entiendo, traté de decirle que no la entendía pero ella insistía en hablar y decir palabras que para mi no tenían sentido, incoherentes, por lo que se acercaron mi hermano y un amigo y trataron de explicarme la situación pero al igual que mi prima, solo decían incoherencias. Cuando por fin llegue a mi casa a dormir, soñé que estaba en el comedor de mi casa y ahí estaba mi papá, lo saludé como comúnmente con un "kihubole" pero antes de llegar a la cocina desperté del sueño y me quedé un momento en cama escuchando murmullos fuera de mi cuarto, cuando salí pasé por el comedor y ahí estaba mi papá me saludó y sonrió, yo no lo podía creer, me acerqué y lo abracé, lloré diciéndole que ese momento lo había soñado y le repetía que lo había soñado. En realidad no me esperaba ver a mi papá en casa tan pronto, solo ha pasado un mes y días…

Un minuto mas tarde después de las 11:30 de la mañana domingo, desperté pensando en lo soñado, en que un día regresará.

Por lo pronto me esperan para desayunar un rico menudo y creo que se está haciendo un poco tarde.

Son sueños un poco locos, sueños güajiros, esperando que sean verdad…

martes, 11 de agosto de 2009

Confusión frutal




Hace tiempo, cuando aun estaba la casa de la esquina (vieja y arrumbada) jugábamos un poco,, entrábamos en ella y de noche mejor nos alejábamos, era muy obscura y no nos daba buena espina.

Al lado había una casa con un gran zaguán y un pasillo y al final un pequeño huerto con un granado. Tal vez exagere en lo del zaguán pasillo y huerto, pero de infante todo aparenta ser mas grande de lo que en realidad es.


Un día, al hacer una descarga de mercancía, algunos cargadores osaron brincar la barda y tomar un poco del fruto del árbol de los vecinos, instantes después llegaron patrullas y rodearon la cuadra, "nadie se mueva, ¿quiénes son ustedes?, ¿a qué se dedican?" entre otras preguntas de los inoportunos y poco eficientes vigilantes de la seguridad de nuestro estado.. (no todos); nos inmovilizamos y dejamos las actividades, los policías entraron a la casa la medio catearon y tal vez algo se clavaron y comenzaron a platicar con mi tío, éstos dijeron que les había llegado un reporte que en esta casa había granadas y no se irían hasta dar con ellas.....

Pidiendo perdón por nada, mi tío despachó a los judíos comentando que no volvería a pasar, ¡no robarían más granadas!

sábado, 8 de agosto de 2009

El Profeta del Nopal



Anoche regresando de una "ciudad" desconocida que no nos brindaba salida alguna (debió ser por las cervezas que llevábamos en cima) llegué a casa de un vecino, en la cual se celebraba, creo, un cumpleaños. Ese fue el mejor pretexto para seguir de farra. Platicando muy agusto, tomando tekila del charro y botaneando rodajas de cebolla y nopales encurtidos,, mmmmm ¡¡¡"""Delicioso"""!!!

Platicando de los Aguayo de los días de campo,,. bueno de lo que sea, total..

Nos refugiamos, tan pronto se fueron los críos y las personas mayores, en la cueva de grabación de Don José Dávila, que en paz descanse.

Ahí seguimos tomando el elixir para la vida feliz, y escuchando algunas melodías ahí diseñadas y compuestas y grabadas. Que de Areli, y Areli y Areli, total,, la verdad es que si les quedó muy chido ese disco.

Después de unos alipus y ya entrados en ambiente humorístico y que yo me las sé todas y que mejor sálganse que estamos muy apretados y que mejor nos quedamos dentro y yo kiero tocar guitarra y que mejor yo voy a vomitar... de los miles de discos compactos, salió el del profeta del nopal.
Aquél que murió por la sobredosis de cemento a sus 34 años. Tampiqueño y achilangado por necesidad desde el 77, inspirado por Dylan aprendió a tocar la armónica y para tocar guitarra tuvo que entrar a clases particulares.

En fin, disfrutamos de varias canciones entre ellas una que se discutió por unos instantes y por unos briagos fans que era la mejor canción del compositor aficionado a la psicología, Distante Instante. Si es o no, no está ahora en tela de juicio.

De lo que estoy seguro es que fue un lobo solitario inspirado e inspirador del buen rock mexicano.


miércoles, 5 de agosto de 2009

按頸部布拉。

Vi ste u znamenitosti ..

我認識到,只有這樣的方式離開的事情我想是它自己。
又過了一段時間看來,我忘了,我去獲得不公平的正義,看看他是否能恢復一些東西我買和搶劫,但不是我,所以我返回時,該死的“正義” ,只不過是一群人誰做什麼工作,他們說是正確的,受法律保護。但是,由於我是一個球的混亂在這強盜只是Combra大檢查,每15天。

我只希望司法“神聖的”讓我回到屬於我什麼,或者至少我刪除的憤怒,如果你不...如果您不接受!"!!!!!........ ,一個盜竊更像是採取糖果兒童。

martes, 4 de agosto de 2009

Con un poco de imaginación.

Regresaba con una amiga de un lugar donde hay aguas termales y uno puede ir a pasear- nadar- de picnic o simplemente un buen chapuzón y al mirar por la ventana del auto me percaté que estábamos fuera de este mundo, viendo difuminarse la tan rasguñada, maltratada, robada, ultrajada etc etc, la eterna-amordazada República Mexicana.

Por momentos, antes de inmortalizar ese paisaje, me preguntaba si nuestra república está así de obscura por las millones de personas que vivimos dentro o vivimos personas muy malas o hay mucho smog ......
Dejé pronto de divagar y tomé la instamatic en pleno rally, sacando el brazo derecho y sin pestañar presioné en repetidas ocasiones el disparador. Sin parar la marcha nos retiramos de la escena, pero desafortunadamente mas tarde antes de llegar a nuestro destino, ,, charrascas que le doy en la mauser a la nave, de repente dejó de funcionar.
Nos paramos en el acotamiento y por fortuna mi compañera traía su cel con plan, el cual (como todos) cuenta con asistencia en el camino, hablamos al centro de mala atención a clientes, que ese día fue buena, y nos mandaron una grúa..

Sería acaso que mis pensamientos hizo enojar a la hermosa República o simplemente el "destino" así lo quiso.

De lo que si estoy seguro es que la cadena del tiempo dejó de cumplir con su función y no echaré mas culpas a los obscuros Nimboestratos .


domingo, 2 de agosto de 2009

Alguien me puede decir quien compraría tan extravagante calaca de 20 mde o 99 mdd,, en realidad no me importa la cantidad ni la calaca... Pero que buenos dientes tiene
Caja ósea de origen azteca, tal vez de algún familiar nuestro... me han dado ganas de reclamar una prueba de ADN para recibir comisión.

Si el señor Hirst ha podido financiar tal obra, yo me pregunto.. a que se ha dedicado para juntar tanto chingao dinero, por el amor de dios... Digo, le costo menos de 10 mdd.. pero ni con 10 años lograría juntar tanta lana.

Definitivamente tendré que hacer algo..

Tal parece que el explorer ha sido la causa de los males de este ordenador. Por segunda vez, acabando con las peticiones anuales, he sido acreedor de una lap, que mas bien es desperdicio de otros, más afortunados (por haberla utilizado nuevecita de paquete) y por razones desconocidas la han dejado...

Por primera vez, hoy 2 de agosto de 2009, me puedo comunicar con este blog, solamente espero que no sea sólo un cuaderno en el que sólo escribo y sólo leo yo solo.

Trataré de ordenar las ideas y las cosas y fotos y videos que me gustará compartir.
si quieres y si no puedes poner el puntero en la parte superior derecha y dar un click.

sábado, 1 de agosto de 2009

Viajes con Viáticos



Algunos viajes de trabajo me han dejado buenos momentos y he conocido algunos lugares que desconocía su existencia, esta es una gran ventana en el sur de México, una ventana donde entra mucho viento. Ese viento ha hecho reposar muchos trailers por sus costados ... LA VENTOSA, Oaxaca



PMXMAN contra la "ira" del Señor..
El viento era tan fuerte en Playa Azul, que los granos de arena chocaban en las piernas tan fuerte como una ola rompiendo en el mar, o como una cortina de agua cuando es arrojada de un balde.
------------------------------------------------------------------------
Al parecer estos vientos que nos arrastraban al sur del país han terminado.. "Wiki" está en decadencia...
Primero que tdo quiro comntar qu esta computadra ncesita fomatear o ben alo qe me prmit esibir correctamente y qu n e pododo cmunicrm on los amigs en e catdebido a su lentitud,o masben n s exactamete quetien, pero de lo que sty segro s que no pedohce naa para poder comicarmecon tigo. Mi dsculas